خدایا… میخواهم اعتراف کنم
دیگرنمیتوانم ، خسته ام
من امانت دارخوبی نیستم
“مراازمن بگیر”
مال خودت
من نمیتوانم نگهش دارم….

 دلم می خواهد بخوابم…..

مثل ماهی تنگ که چند روزیست روی آب خوابیده است…

پچ ِ پچ ِ باران را می شنوی؟

عاشقانه هایش را برای تو فرستاده ست!

گاه در کوچه می رقصد و پای کوبی می کند!

گاه شیشه ی ِ پنجره ی ِ اتاقت را می نوازد…

و برای قدم زدن، می خواندت

برخیز و خویش را از غمی که تا مرگ ِ احساس می بردت، رها ساز

خیس شو در بارانی که روحت را طراوات می دهد

باران، همه بهانه است

موهبتی ست از سوی ِ خدا

گاه، خدا نیز بهانه می کند

و  مست می شود

برای بارش ِبوسه هایش

و تا آغوش بکشد تو را

از همه ی ِ آن لرزه گناهانی که سبب ِ اندوهت می شوند

آری، سروده ام را بگذار به حساب ِ تب و هذیان

اما باور دار که

آغوش ِ او بسیار بزرگ است ...

گفتم: خـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدایا از همه دلگیرم گفت: حتی از من؟

گفتم: خـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدایا دلم را ربودند  گفت: پیش از من؟

گفتم: خـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدایا چقدر دوری    گفت: تو یا من؟

گفتم: خــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدایا تنها ترینم       گفت: پس من؟

گفتم: خـــــــــــــــــــــــدایا کمک خواستم  گفت: از غیر من؟

گفتم: خــــــــدایا دوستت دارم   گفت: بیش از من؟

گفتم: خدایا اینقدر نگو من گفت: من توام تو من…

 در دوستیهایمان

به جای اینکه دنبال تفاوتهایمان باشیم ،

بهتر است به دنبال شباهتهایمان بگردیم ...

شباهتهایی مانند این : " چه جالب ، هر دو مخلوق خداییم ... "

 می توان با یک گلیم کهنه هم

    دوستش دارم ...

  هنوز به دیدار خدا می روند ...

هر چه میخواهد دلــــــــــــــــــــــــــ تنگـــــت بگو..............

میخوانمت در بلندی که خودت بلند ترینی

میخوانمت به مهربانی که خود مهربان ترینی

میدانمت به رحمتت که خودت رحیم ترینی

میدانمت به بزرگی که خودت بزرگترینی

همه این میخوانمت ها و میدانمت ها بهانه ای هست تا بگویم



”خدایا ” دوستت دارم

وقتی‌ قلب‌هایمان‌ کوچک‌تر از غصه‌هایمان‌ می‌شود
وقتی‌ نمی‌توانیم‌ اشک‌هایمان‌ را پشت‌ پلک‌هایمان‌ مخفی‌ کنیم‌
و بغض‌هایمان‌ پشت‌ سر هم‌ می‌شکند
وقتی‌ احساس‌ می‌کنیم‌ بدبختی‌ها بیشتر از سهم‌مان‌ است‌
و رنج‌ها بیشتر از صبرمان؛
وقتی‌ امیدها ته‌ می‌کشد و انتظارها به‌ سر نمی‌رسد
وقتی‌ طاقتمان‌ طاق‌ می‌شود و تحملمان‌ تمام…
آن‌ وقت‌ است‌ که‌ مطمئنیم‌ به‌ تو احتیاج‌ داریم‌ و مطمئنیم‌ که‌ تو،
فقط‌ تویی‌ که‌ کمکمان‌ می‌کنی…

آن‌ وقت‌ است‌ که‌ تو را صدا می‌کنیم، تو را می‌خوانیم.
آن‌ وقت‌ است‌ که‌ تو را آه‌ می‌کشیم، تو را گریه‌ می‌کنیم، تو را نفس‌ می‌کشیم.
وقتی‌ تو جواب‌ می‌دهی،‌ دانه‌دانه‌ اشک‌هایمان‌ را پاک‌ می‌کنی‌
و یکی‌یکی‌ غصه‌ها را از توی‌ دلمان‌ برمی‌داری
‌گره‌ تک‌تک‌ بغض‌هایمان‌ را باز می‌کنی‌ و دل‌ شکسته‌مان‌ را بند می‌زنی
‌سنگینی‌ها را برمی‌داری‌ و جایش‌ سبکی‌ می‌گذاری‌ و راحتی؛‌
بیشتر از تلاشمان‌ خوشبختی‌ می‌دهی‌ و بیشتر از لب‌ها،
 لبخند‌ خواب‌هایمان‌ را تعبیر می‌کنی‌ و دعاهایمان‌ را مستجاب‌
و آرزوهایمان‌ را برآورده‌ قهرها را آشتی‌ می‌کنی‌ و سخت‌ها را آسان.‌
تلخ‌ها را شیرین‌ می‌کنی‌ و دردها را درمان ناامیدها، امید می‌شود و سیاه‌ها سفید سفید…

این پست را " سکوت" میکنم ...

این بار تو بنویس!

از تمام حرفهایت ،

از  دردهایت،از هرچه  دلت می گوید....

سحرگاه...

 وقتی که زیر باران استجابت، تمام تنم خیس خیس شده بود...

  دستان تمنایم بوی تو را می داد....

میدونی چرا وقتی بارون میاد خدا رو بیشتر حس میکنی ؟؟؟؟؟؟؟

چون بارون نقطه چین تا خداست....

به خدا نزدیک شو....

گاهی

نیاز داری

به دور از دنیایِ دیگران

در دنیایِ خودت

قدم بزنی

در قلمروِ خیالـ.ت

در امتدادِ

جاده یِ خاطرات

گاهی تند بروی و گهی آهسته ...

و بی مقصد. . .

وآنقدر بروی

تا برسی

به نقطه یِ مقصد

. . . خـــ د ا . . .