اخلاقم گنده؟به خودم مربوطه!

غرورماز حد گذشته ؟به خودم مربوطه!

تمام زندگیم خودخواهانست؟زندگیه خودمه!

از خیلیا متنفر شدم؟به خودم مربوطه!!! 

دوسدارم تنهاباشم؟حس خودمه! 

از روابط فامیلیه الکی خوشم نمیاد؟

سلیقه ی خودمه!

با یه تلنگرو حرف کوچیک به هق هق میافتم؟؟؟؟

دردخودمه!

خیلیارو فراموش کردم؟ 

حافظه ی خودمه!

چرا دلم دیگه هیچی نمیخواد؟؟

دل خودمه!اینجوری راحته! 

اصلا دلم میخواد اینجوری باشم

!!!!

مجبور به تحمل من نیستید 

راحتم بذارید...زندگیهخودمه...

  حسن باران این است که زمینی ست ولی

 آسمانی شده است و به امداد زمین میاید

 حسن باران این است 

 که تبسم دارد

 گرد غبار از همه چیز از همه جا میگیرد

 حسن باران این است

 که مرا میبرد از خویش به عشق

 و مرا برمیگرداند از عشق به خویش 

 همه جا بر همه کس میبارد 

 و تعلق دارد به جهانی از عشق

زندگی خواب نیست

رویا نیست

روزهایش رنگین

زشت و نازیبا نیست

دشت هایش پر گل

خارهایش پیدا / اسمانش ابی

رنج هایش فانی

زندگی زیباست / زندگی زیباست

مثل اواز چگاوک دم مرگ

مثل لبخند یه کودک در خواب

مثل پرواز پرستو در باد

زندگی زشت نبود

چشم تو زشتش دید

جویبار محبت پیدا / صورتی باید شست

با نگاهی تازه / زندگی را کاوید

باید عاشق شد وماند

باید عاشق شد و خواند

زندگی زیباست

لحظه های غمناک

اما

هستی اش پا برجاست