خدا: بنده ی من نماز شب بخوان و آن یازده رکعت است.

بنده: خدایا !خسته ام!نمی توانم.

خدا: بنده ی من، دو رکعت نماز شفع و یک رکعت نماز وتر بخوان.

بنده: خدایا !خسته ام برایم مشکل است نیمه شب بیدار شوم.

خدا: بنده ی من قبل از خواب این سه رکعت را بخوان

بنده: خدایا سه رکعت زیاد است

خدا: بنده ی من فقط یک رکعت نماز وتر بخوان

بنده: خدایا !امروز خیلی خسته ام!آیا راه دیگری ندارد؟

خدا: بنده ی من قبل از خواب وضو بگیر و رو به آسمان کن و بگو یا الله

بنده: خدایا!من در رختخواب هستم اگر بلند شوم خواب از سرم می پرد!

خدا: بنده ی من همانجا که دراز کشیده ای تیمم کن و بگو یا الله

بنده: خدایا هوا سرد است!نمی توانم دستانم را از زیر پتو در بیاورم

خدا: بنده ی من در دلت بگو یا الله ما نماز شب برایت حساب می کنیم

بنده اعتنایی نمی کند و می خوابد

خدا:ملائکه ی من! ببینید من آنقدر ساده گرفته ام اما او خوابیده است چیزی به اذان صبح نمانده، او را بیدار کنید دلم برایش تنگ شده است امشب با من حرف نزده

ملائکه: خداوندا! دوباره او را بیدار کردیم ،اما باز خوابید

خدا: ملائکه ی من در گوشش بگویید پروردگارت منتظر توست

ملائکه: پروردگارا! باز هم بیدار نمی شود!

خدا: اذان صبح را می گویند هنگام طلوع آفتاب است ای بنده ی من بیدار شو نماز صبحت قضا می شود خورشید از مشرق سر بر می آورد

ملائکه:خداوندا نمی خواهی با او قهر کنی؟

خدا: او جز من کسی را ندارد...شاید توبه کرد...

بنده ی من تو به هنگامی که به نماز می ایستی من آنچنان گوش فرا میدهم که انگار همین یک بنده را دارم و تو چنان غافلی که گویا صد ها خدا داری.

واقعا ما با خودمون چه میکنیم

به سراغ من اگر می آیید

پشت هیچستانم.

پشت هیچستان جایی است.

پشت هیچستان رگ های هوا.پرقاصد هایی است.

که خبر می آرند.ازگل واشده ی دور ترین بوته ی خاک.

روی شن ها هم.نقش سم اسبان سواران ظریفی ست که صبح

به سر تپه ی معراج شقایق رفتند. 

پشت هیچستان.چتر خواهش باز است:

تا نسیم عطشی در بن برگی بدود

زنگ باران به صد ا می آید.

آدم اینجا تنهاست

و در این تنهایی.سایه ی نارونی تا ابدیت جاری است.

به سراغ من اگر می آیید

نرم و آهسته بیایید.مبادا که ترک بردارد

چینی نازک تنهایی من.

                                                                        سهراب سپهری  

گفتم غم تو دارم               گفتا چشت در آید

گفتم که ماه من شو         گفتا دلم نخواهد

گفتم خوشا هوایی           کز باد صبح در آمد

گفتا هوای گرمیست ؟      اه اه عرق در آمد

گفتم دل رحیمت             کی عزم صلح دارد

گفتا برو به سویی           تا گل نی در آید

گفتم زمان عشرت          دیدی که چون سر آمد

گفتا که ای وای               دیر شد داد مامان در آمد

خدایا !

                    حواست هست!صدای هق هق گریه هایم از گلویی می آید 

                                                 که تو از رگش به من نزدیک تری!!!

 به خودم می گفتم:

شعر از فریدون مشیری:

بوی باران بوی سبزه بوی خاک

شاخه های شسته باران خورده پاک

آسمان آبی و ابر سپید

برگهای سبز بید