بچـــه کـــه بـــاشی …

از “نقـــاشی”هـــایتـــ هـــم …

مــی‌ تــواننــد بـــه روحیـــاتــ و درونیـــاتتــ پی ببــرنـــد ،

بـــزرگ کـــه مــی‌ شـــوی …

از حــرفهـــایتـــ هـــم نمــی‌ فهمنـــد تـــوی دلتــ چـــه خبـــر استــ !

ﺩﻟﻢ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ !

 ﺍﺯ ﺑﺎﻡ ﺑﺮ ﺳﻨﮕﻔﺮﺵ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ...

.

.

.

.

 ﺳﻘـــــــــــﻮﻁ ﺁﺯﺍﺩ

  تولــــــــــــــــــــــــد تولـــــــــــــــــــد تولـــــــــــــدم مبــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــارکـ....

بیــــــــــــــــام شمعــــــــــــــارو فــــــــــــــــــوت کنم که 123456789 سال زنده باشم

تولــــــــــــــــــــــــــــــــد مطهره جوووووون بر خودم مبــــــــــــــــــــــــــــــــــــارک..

 تولــــــــــــــــــــــــد تولـــــــــــــــــــد تولـــــــــــــدم مبــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــارکـ....

بیــــــــــــــــام شمعــــــــــــــارو فــــــــــــــــــوت کنم که 123456789 سال زنده باشم

تولــــــــــــــــــــــــــــــــد مطهره جوووووون بر خودم مبــــــــــــــــــــــــــــــــــــارک..

 ببار باران !

یاریم کن و بپوشان اشکهایم را 

نمیدانم تو بیشتر دلتنگی یا من ؟ 

تو همراه دلتنگی هایت فریاد میزنی 

اما من محکوم به سکوتم 

این است فرق من با تو 

آنقدر احساس و صبرم سرد و گرم شده اند 

که 

بیچاره دلم در حال انفجار است ، طفلک به تنگ آمده ..........

 آدمها را از روی عکس‌هایشان نشناسید،

  آدمها از بی‌حوصله گی‌‌‌هایشان از خستگی هایشان عکس نمی‌گیرند.. 

   چقدر این دوست‌داشتن‌های بی‌دلیل

وقتی از آسمون ها پنبه میاد

دل من سکوت رو فریاد میزنه

همه جا سپید میشه

نرم و لطیف

دل من تنگ میشه و

هی می باره

نمیشه سکوت رو فریاد بزنم

آخه دلتنگی دیگه توی دلم جا نمیشه

میخوام از جاده بگم و لحظه های بی کسی

از همه فاصله ها که زیر این برف سپید قایم میشه

همه جا ساکته و من تو دلم قیامته

میخوام از چشمات بگم که واس من نهایته

برف میاد گوله گوله...دلم چقدر یخ کرده

همه جا ساکته اما گوش من عادت کرد

پادشاه پیری بود که می خواست یکی از سه پسر خود را برای سلطنت آینده انتخاب کند. روزی، سه شاهزاده را صدا کرد و به هر سه نفر مبلغ یکسانی پول داد و از آنها خواست که قبل از عصر همین روز، چیزی بخرند و با آنها یک اتاق را پر کنند.

شاهزاده اول بسیار فکر کرد و با تمام پول برگ نیشکر خرید. اما با این برگها فقط یک سوم اتاق را پر کرد.

شاهزاده دوم با این پول پوشال ارزانتر خرید. اما با این پوشالها فقط نیمی از اتاق را پر کرد.

نزدیک بود آسمان تاریک شود. شاهزاده کوچک با دست خالی برگشت، دیگران بسیار تعجب کردند و از او پرسیدند: "تو چه خریده ای؟" او گفت: "در راه یک یتیم را دیدم که شمع می فروشد. همه پول را به او دادم و فقط چند شمع را خریدم.."

اما وقتی که شمع ها را روشن کرد، نور آنها همه اتاق را روشن کرد....

 از کودک فال فروش پرسیدم چه میکنی ؟

گفت از حماقت انسان ها تکه نانی در می آورم !

این ها از منی که در امروز خودم مانده ام ، فردایشان را می خواهند …

  یاد گرفته ام تنهایی را به بودن درجمعی که به آن تعلق ندارم ترجیح دهم

خدایا

مارو ببخش که در کار خیر

یا “جار” زدیم

یا “جا” زدیم

 پسرکی از مادرش پرسید: مادر چرا گریه می‌کنی؟

 اخلاقم گنده؟به خودم مربوطه!

غرورماز حد گذشته ؟به خودم مربوطه!

تمام زندگیم خودخواهانست؟زندگیه خودمه!

از خیلیا متنفر شدم؟به خودم مربوطه!!! 

دوسدارم تنهاباشم؟حس خودمه! 

از روابط فامیلیه الکی خوشم نمیاد؟

سلیقه ی خودمه!

با یه تلنگرو حرف کوچیک به هق هق میافتم؟؟؟؟

دردخودمه!

خیلیارو فراموش کردم؟ 

حافظه ی خودمه!

چرا دلم دیگه هیچی نمیخواد؟؟

دل خودمه!اینجوری راحته! 

اصلا دلم میخواد اینجوری باشم

!!!!

مجبور به تحمل من نیستید 

راحتم بذارید...زندگیهخودمه...

دلم قدم زدن میخواهد . . .

در یک وجبی پیاده رو . . .

یک قدم تا آسمان . . .

پرواز با بوی یاس ها . . .

خیس و نمناک شدن با باران . . .

دلم کمــی آرامــش میخـــواهد! 

 پیروزی یعنی

بزرگترین مبـــــارزه اینست که "خودت" باشی .

زیرا تمام دنیای اطرافت ازت می خواهند که فرد دیگری باشی.

 تو 7سالگی "مامان بابا عاشقتونم"

تو 10سالگی "ولم کنین"

تو 16سالگی "مامان و بابا همیشه میرن رو اعصابم"

تو 18سالگی "باید ازین خونه بزنم بیرون"

تو 25سالگی "حق با شما بود"

تو 30سالگی "میخوام برم خونه پدر و مادرم"

تو 50 سالگی "نمیخوام پدر و مادرم رو از دست بدم"

تو 70سالگی "حاضرم همه زندگیم رو بدم تا پدر و مادرم الان اینجا باشن"

  نعره یِ هیچ شـــــــــــیری

  هنوز به دیدار خدا می روند ...

 چشمـــــان عــروسکش را می گیرد...

هر چه میخواهد دلــــــــــــــــــــــــــ تنگـــــت بگو..............

 آدم ها بالاخره یک روزی،یک جایی،در یک لحظه تمتم میشوند نه که بمیرند ، نه

جوهر احساسشان تمام میشود.......

مقصد مال شهر قصه بچگی هاست!

دنیای ادم بزرگ ها فقط و فقط،

جاده دارد...

شب آرامی بود ، می روم در ایوان ، تا بپرسم از خود ،

زندگی یعنی چه !؟

مادرم سینی چایی در دست ، گل لبخندی چید ، هدیه اش داد به من ،

خواهرم ، تکه نانی آورد ، آمد آنجا ، لب پاشویه نشست ،

پدرم دفتر شعری آورد ، تکیه بر پشتی داد ، شعر زیبایی خواند ،

و مرا برد ، به آرامش زیبای یقین ،

با خودم می گفتم :

زندگی ، راز بزرگی ست که در ما جاری ست ،

زندگی ، فاصله ی آمدن و رفتن ماست ،

رود دنیا ، جاری ست ،

زندگی ، آبتنی کردن در این رود است ،

وقت رفتن ، به همان عریانی ، که به هنگام ورود ، آمده ایم ،

دست ما در کف این رود ، به دنبال چه می گردد !؟

هیچ !!!

زندگی ، وزن نگاهی ست که در خاطره ها می ماند ،

شاید این حسرت بیهوده که در دل داری ،

شعله ی گرمی امید،  تو را ، خواهد کشت ،

زندگی ، درک همین اکنون است ،

زندگی ، شوق رسیدن به همان فردایی ست ، که نخواهد آمد ،

تو نه در دیروزی ، و نه در فردایی ،

ظرف امروز پر از بودن توست ،

شاید این خنده که امروز ، دریغش کردی ،

آخرین فرصت همراهی با ، امید است ،

زندگی یاد غریبی ست که در حافظه ی خاک ، به جا می ماند ،

زندگی ، سبزترین آیه ، در اندیشه ی برگ ،

زندگی ، خاطر دریایی یک قطره ، در آرامش رود ،

زندگی ، حس شکوفایی یک مزرعه ، در باور بذر ،

زندگی ، باور دریاست در اندیشه ی ماهی ، در تنگ ،

زندگی ، ترجمه ی روشن خاک است ، در آیینه ی عشق ،

زندگی ، فهم نفهمیدن هاست ،

زندگی ، پنجره ی باز به دنیای وجود ،

تا که این پنجره باز است ، جهانی با ماست ،

آسمان ، نور ، خدا ، عشق ، سعادت با ماست ،

فرصت بازی این پنجره را دریابیم ،

در نبیندیم به نور ، در نبندیم به آرامش پر مهر نسیم ،

پرده از ساحت دل ، برگیریم ،

رو به این پنجره با شوق ، سلامی بکنیم ،

زندگی ، رسم پذیرایی از تقدیر است ،

وزن خوشبختی من ، وزن رضایتمندیست ،

زندگی شاید ، شعر پدرم بود که خواند ،

چای مادر ، که مرا گرم نمود ،

نان خواهر ، که به ماهی ها داد ،

زندگی شاید آن لبخندی ست ، که دریغش کردیم ،

زندگی ، زمزمه ی پاک حیات است ، میان دو سکوت ،

زندگی ، خاطره ی آمدن و رفتن ماست ،

لحظه ی آمدن و رفتن ما ، تنهایی ست ،

من دلم می خواهد ، قدر این خاطره را دریابم

 آگهی های ترحیم روزنامه را که خواندم با خود گفتم :

چرا هر روز اینقدر دکتر ، مهندس، مدیر شرکت ......فوت میکنند؟؟؟؟؟؟

اما وقتی از قیمت چاپ یک آگهی ترحیم مطلع شدم فهمیدم :

             فقرا همیشه بی صدا میمیرند ......

نظر تبلیغاتی ممنـــــــــــــــــــــــــــــــــــــوع

اینجا زمین است ....!!!!!!!!!!!!!!

جایی که وقتی زانو هایت را از شدت تنهایی 

بغل گرفته ای ، به جای همدردی برایت پول خرد می اندازند..........

وقتی‌ قلب‌هایمان‌ کوچک‌تر از غصه‌هایمان‌ می‌شود
وقتی‌ نمی‌توانیم‌ اشک‌هایمان‌ را پشت‌ پلک‌هایمان‌ مخفی‌ کنیم‌
و بغض‌هایمان‌ پشت‌ سر هم‌ می‌شکند
وقتی‌ احساس‌ می‌کنیم‌ بدبختی‌ها بیشتر از سهم‌مان‌ است‌
و رنج‌ها بیشتر از صبرمان؛
وقتی‌ امیدها ته‌ می‌کشد و انتظارها به‌ سر نمی‌رسد
وقتی‌ طاقتمان‌ طاق‌ می‌شود و تحملمان‌ تمام…
آن‌ وقت‌ است‌ که‌ مطمئنیم‌ به‌ تو احتیاج‌ داریم‌ و مطمئنیم‌ که‌ تو،
فقط‌ تویی‌ که‌ کمکمان‌ می‌کنی…

آن‌ وقت‌ است‌ که‌ تو را صدا می‌کنیم، تو را می‌خوانیم.
آن‌ وقت‌ است‌ که‌ تو را آه‌ می‌کشیم، تو را گریه‌ می‌کنیم، تو را نفس‌ می‌کشیم.
وقتی‌ تو جواب‌ می‌دهی،‌ دانه‌دانه‌ اشک‌هایمان‌ را پاک‌ می‌کنی‌
و یکی‌یکی‌ غصه‌ها را از توی‌ دلمان‌ برمی‌داری
‌گره‌ تک‌تک‌ بغض‌هایمان‌ را باز می‌کنی‌ و دل‌ شکسته‌مان‌ را بند می‌زنی
‌سنگینی‌ها را برمی‌داری‌ و جایش‌ سبکی‌ می‌گذاری‌ و راحتی؛‌
بیشتر از تلاشمان‌ خوشبختی‌ می‌دهی‌ و بیشتر از لب‌ها،
 لبخند‌ خواب‌هایمان‌ را تعبیر می‌کنی‌ و دعاهایمان‌ را مستجاب‌
و آرزوهایمان‌ را برآورده‌ قهرها را آشتی‌ می‌کنی‌ و سخت‌ها را آسان.‌
تلخ‌ها را شیرین‌ می‌کنی‌ و دردها را درمان ناامیدها، امید می‌شود و سیاه‌ها سفید سفید…